Recenzja lubimyczytac.pl:
“Jeszcze przed sprawą wzięli mnie do wariatkowa.
Ta cała szopka z badaniem mego zdrowia psychicznego trwała prawie dwa miesiące.
Przez pierwsze dwa tygodnie, jak tylko mogłem najlepiej, paliłem głupa,
opowiadając tym wszystkim lekarzom, że słyszę rozmaite diabelskie głosy i że to
właśnie one zmusiły mnie do zabicia tej rodziny. Starałem się jak mogłem rżnąć
kretyna, ale oni chyba nie bardzo mi wierzyli. To byli zawodowcy, grzebali już
w głowie nie jednemu przestępcy. Te głodne kawałki, które im sprzedawałem,
jakoś nie za bardzo trafiały im do przekonania. W końcu sam przestałem już
wierzyć, że uda mi się ich oszukać i że uznają mnie za świra. Zresztą przez ten
czas dokładnie przeanalizowałem swoją sytuację. Za ten mord, nawet z żółtymi
papierami, siedziałbym w zamknięciu do końca życia. W tym lub innym
głupiejowie. Wśród tych wszystkich czubków udających psy, gęsi, kuropatwy i
papieży. Wolałem więzienie. Tu przynajmniej jestem wśród swoich. Wiem czego po
kim się spodziewać. Zresztą, jak sam wiesz, nieźle się tu ustawiłem. Nawet
stare zgredy boją się mnie jak diabeł święconej wody.”
(fragment książki)
Ta cała szopka z badaniem mego zdrowia psychicznego trwała prawie dwa miesiące.
Przez pierwsze dwa tygodnie, jak tylko mogłem najlepiej, paliłem głupa,
opowiadając tym wszystkim lekarzom, że słyszę rozmaite diabelskie głosy i że to
właśnie one zmusiły mnie do zabicia tej rodziny. Starałem się jak mogłem rżnąć
kretyna, ale oni chyba nie bardzo mi wierzyli. To byli zawodowcy, grzebali już
w głowie nie jednemu przestępcy. Te głodne kawałki, które im sprzedawałem,
jakoś nie za bardzo trafiały im do przekonania. W końcu sam przestałem już
wierzyć, że uda mi się ich oszukać i że uznają mnie za świra. Zresztą przez ten
czas dokładnie przeanalizowałem swoją sytuację. Za ten mord, nawet z żółtymi
papierami, siedziałbym w zamknięciu do końca życia. W tym lub innym
głupiejowie. Wśród tych wszystkich czubków udających psy, gęsi, kuropatwy i
papieży. Wolałem więzienie. Tu przynajmniej jestem wśród swoich. Wiem czego po
kim się spodziewać. Zresztą, jak sam wiesz, nieźle się tu ustawiłem. Nawet
stare zgredy boją się mnie jak diabeł święconej wody.”
(fragment książki)
Moje zdanie:
Parę lat temu, jako nastolatkabyłam świadkiem łapania zbiegłego przestępcy. Wydarzenie to wyryło się w mojej
pamięci bardzo dobrze. Akurat byłam na spacerze z moją nowonarodzoną kuzynką,
kiedy samochód oznakowany SW zajechał mi chodnik pytając czy kogoś nie
widziałam. Przez chwilę czułam się jak w filmie, ale grzecznie odpowiedziałam,
że nie. Dopiero po chwili skojarzyłam, że skrót oznacza ‘Służba Więzienna’. Za
kilka minut usłyszałam krzyki i sygnał alarmu. Idąc w stronę hałasu, razem z
tłumem zaciekawionych sąsiadów, doszliśmy do kanału, który przepływa w moim
rodzinnym mieście. Po dłuższej chwili osoby wkoło nas zaczęły opowiadać, że
zbiegły przestępca ukrył się w domu swojej matki (3 domy za moim) i oczywiście
szybko go namierzyli, wypychając z kryjówki. Więzień próbował ukryć się w
tunelu pod rynkiem, gdzie przepływała rzeka, jednak nie miał szans z kilkoma
uzbrojonymi mężczyznami w mundurach. Następnie odbyło się skucie chłopaka w
kajdanki na rękach i nogach, podstawienie drabiny i jego nieudolna próba
wchodzenia po niej z zaciśniętymi kajdankami. Dodatkowo był poszturchiwany i ponaglany.
To wszystko przebiegało na oczach świadków: sąsiadów, przypadkowych
przechodniów, ludzi starszych a nawet małych dzieci. Ja jednak najbardziej
zapamiętałam upodlenie tego zbiega. Widziałam pogardę mundurowych, widziałam,
że jest on śmieciem dla każdego z nich. Nie wiem czemu, ale po wyciągnięciu go
z kanału patrzyłam mu w oczy. Złapał ze mną kontakt wzrokowy. Widziałam w nich
uczucie poniżenia, ale nie widziałam lęku. Pokusiłabym się nawet o
stwierdzenie, że nie żałuje swojego czynu. Jego wzrok był twardy. Do dziś go
pamiętam.
Nigdy więcej nie widziałam
tego mężczyzny. Nie wiem także, jak skończyła się jego historia.
tego mężczyzny. Nie wiem także, jak skończyła się jego historia.
Próbując zaspokoić moją
ciekawską naturę, chciałam zgłębić wątek więziennictwa. A jak zrobić to
najlepiej? Rozmawiając z Kimś, kto przeżył za kratami kilka miesięcy [tak, o
Tobie piszę, wiem, że czytasz mojego bloga!]. Zasypałam go pytaniami, a
usłyszałam w odpowiedzi jedno zdanie: “To, co było w więzieniu, zostaje
tam“. I na tym zakończyłam zabawę w dziennikarkę.
ciekawską naturę, chciałam zgłębić wątek więziennictwa. A jak zrobić to
najlepiej? Rozmawiając z Kimś, kto przeżył za kratami kilka miesięcy [tak, o
Tobie piszę, wiem, że czytasz mojego bloga!]. Zasypałam go pytaniami, a
usłyszałam w odpowiedzi jedno zdanie: “To, co było w więzieniu, zostaje
tam“. I na tym zakończyłam zabawę w dziennikarkę.
Ale poprzez książkę “Kryminał tango” mogłam po krotce
dowiedzieć się, co dzieje się dalej z delikwentami. Opowiadania Rutkowskiego, prosto
z celi, oddają wszystkie emocje, jakich się spodziewałam.
Specyficzny język przypisany
tylko ludziom zza krat, np.: grypsujący, frajer, ciota. Ciężkie, niepodważalne
zasady, których znajomość może oszczędzić zdrowie a nawet życie osoby tam
przebywającej. Opowiadania są pełne emocji, a czytając je byłam pełna
sprzecznych uczuć. Z każdą kolejną historią widziałam tych ludzi przed oczami. Stawałam
się częścią tej machiny, odczuwałam całą gamę emocji wypływających z bohaterów.
Raz im współczułam, raz byłam zła, czasem śmiałam się głośno, żeby za chwilę
być zniesmaczona lub przerażona. Jedno jest pewne: autor jedzie po bandzie,
jest bezlitosny, nikogo nie oszczędza. Ale to właśnie nadaje smak realizmu.
tylko ludziom zza krat, np.: grypsujący, frajer, ciota. Ciężkie, niepodważalne
zasady, których znajomość może oszczędzić zdrowie a nawet życie osoby tam
przebywającej. Opowiadania są pełne emocji, a czytając je byłam pełna
sprzecznych uczuć. Z każdą kolejną historią widziałam tych ludzi przed oczami. Stawałam
się częścią tej machiny, odczuwałam całą gamę emocji wypływających z bohaterów.
Raz im współczułam, raz byłam zła, czasem śmiałam się głośno, żeby za chwilę
być zniesmaczona lub przerażona. Jedno jest pewne: autor jedzie po bandzie,
jest bezlitosny, nikogo nie oszczędza. Ale to właśnie nadaje smak realizmu.
Spędzenie czasu w tak trudnym
miejscu jest doświadczeniem, którego nikomu nie życzę. Zamknięta przestrzeń,
ograniczony dostęp do przyjemności, brak bliskich i nowi ludzie niekoniecznie
będący twoimi przyjaciółmi.
miejscu jest doświadczeniem, którego nikomu nie życzę. Zamknięta przestrzeń,
ograniczony dostęp do przyjemności, brak bliskich i nowi ludzie niekoniecznie
będący twoimi przyjaciółmi.
Liczyć możesz tylko na siebie.
“Czasami
jednak moja rozpacz sięga zenitu i wtedy oczekuję nocy jak nigdy. Skumulowana
we wszystkich komórkach mego ciała wybucha wtedy z ogromną siłą, niczym wulkan,
wyrzucając ze mnie wszystkie smutki. Ale mimo tego nie zapominam o zasadach. O
prawach. O tym wszystkim, dzięki czemu udaje mi się żyć tu już tyle czasu. Moja
rozpacz, jak i dusza nie ma więc głosu. Istnieje w ciszy, w ledwie słyszalnym
szmerze. W dłoniach krzyk chowam.”
I tutaj należą się brawa
Rutkowskiemu. Za atmosferę, za język, za styl, za emocje, za wzbudzenie
ciekawości, za refleksje, za humor, za realizm.
W skład “Kryminał tango” wchodzą:
Dołek
7/10
7/10
Noc
w areszcie 6/10
w areszcie 6/10
Hans
8/10 – przerażające
8/10 – przerażające
Kryminał
tango 9/10
tango 9/10
Koniobij
sadysta 6/10
sadysta 6/10
Amor
7/10 – obrzydliwe
7/10 – obrzydliwe
Morderca
7/10
7/10
Nadziany
frajer 8/10
frajer 8/10
Ścieżka
zdrowia 8/10
zdrowia 8/10
Mojka
9/10 – smutne
9/10 – smutne
W
dłoniach krzyk chowam 10/10
dłoniach krzyk chowam 10/10
Zabójcy
6/10 – nie ma to jak kobiecy spryt
6/10 – nie ma to jak kobiecy spryt
Dignitas
– 7/10
– 7/10
“Bo wszyscy myślą, że zabijanie
wymaga jakichś specjalnych predyspozycji, podatnego na zło charakteru, tego
czegoś mrocznego, co nie w każdym tkwi człowieku. I że jest trudne. I że potem
duchy zamordowanych żyć ci nie dają. Che. Bzdury. Zabija się tak łatwo. Prawie
tak, jak łatwo się pluje. Zabić może każdy. Menel i profesor nauk
humanistycznych. Na to nie ma reguły. Tylko potem już wszystko zależy od tego,
jaki jesteś. Miękki czy twardy.”
Książka, do której na pewno powrócę.
Książka, która zapadła w mojej
pamięci.
pamięci.
Książka, która spowodowała
burzę moich emocji.
burzę moich emocji.
Książka, którą polecam
wyłącznie dorosłym.
wyłącznie dorosłym.
Dziękuję
Autorowi za możliwość przespacerowania się
Autorowi za możliwość przespacerowania się
po męskim, bezwzględnym i twardym
świecie.
świecie.
Bardzo mnie zainteresowałaś, chętnie zapoznałabym się z tą książką 😉
polecam serdecznie 😉
Nie przypominam sobie, abym czytała książkę poruszającą taki temat. Rozejrzę się za tym tytułem, bo o zagadnieniu więziennictwa chyba jeszcze mało literatury można znaleźć.
Ja też nigdy wcześniej nie czytałam o więziennictwie. A ta książka zostaje w pamięci. Zresztą wszystkie opowiadania Rutkowskiego są warte zapamiętania.
Kolejny raz Rutkowski 🙂 Muszę zapoznać się z jego twórczością 🙂
To już ostatnia jego książka, która do mnie trafiła. Zgłębiłam całą jego twórczość 😀
Chyba nie jestem zainteresowana taką tematyką, także tym razem spasuję 🙂
Rozumiem. To mocna tematyka, nie wszystkim może odpowiadać.
Skoro książka tylko dla dorosłych to muszę sobie ją odpuścić.
Raczej tak 🙂
Powiem Ci, że uwielbiam Rutkowskiego, dziękuję Ci za to, że po części dzięki Tobie mogłam poznać jego książki.
A Autorowi (wiem, że to przeczyta 😉 dziękuję za furtkę do męskiego świata. Wkrótce zabieram się za czytanie.
A proszę bardzo 🙂 Ja jestem wielbicielką Rutkowskiego! Każde jego opowiadanie jest warte uwagi. Żałuje, że przeczytałam już wszystkie jego książki.
Przyjemniej lektury 😉
O matko! Współczuję, że musiałaś coś takiego oglądać. To straszne i przerażające. A książkę na pewno będę miała na uwadze.
Ale nie zapominajmy, że ci ludzie nie siedzą tam za dobre uczynki. Więzienie to nie jest przyjemne miejsce, ale osadzeni sami sobie zgotowali taki los.
Książkę chętnie przeczytam, lubię taką tematykę.
Bardzo ciekawa tematyka. Z pewnością książka warta jest uwagi 🙂
Lubię ten gatunek, a jeżeli są to opowiadania, to już jestem w niebie 😉
Książka jeszcze przede mną…
Drogie Panie…Autor czyta, czyta i jest mu bardzo miło…