Recenzja
lubimyczytac.pl:
lubimyczytac.pl:
„Stefa trzymała
w drżącej ręce żółtą kartkę papieru, wyrwaną z małego bloku listowego. Te kilka
wyrazów przeczytała wielokrotnie, powtarzając szeptem słowa, których nigdy
dotychczas nie usłyszała, choć przez wiele lat marzyła, że tak się kiedyś
stanie. Jej czarne oczy wypełniły się łzami, które tłumiła w sobie przez lata.
Nie potrzebowała już niczego więcej, aby zrozumieć, co powinna zrobić. „Trudno
nam bez Ciebie. Wracaj, proszę”. Było to jedyne zdanie, jakie pojawiło się po
słowach powitania w liście, a na dole widniał podpis znany tylko jej: „Henryk”
oraz data: „2 czerwca 1939”.
w drżącej ręce żółtą kartkę papieru, wyrwaną z małego bloku listowego. Te kilka
wyrazów przeczytała wielokrotnie, powtarzając szeptem słowa, których nigdy
dotychczas nie usłyszała, choć przez wiele lat marzyła, że tak się kiedyś
stanie. Jej czarne oczy wypełniły się łzami, które tłumiła w sobie przez lata.
Nie potrzebowała już niczego więcej, aby zrozumieć, co powinna zrobić. „Trudno
nam bez Ciebie. Wracaj, proszę”. Było to jedyne zdanie, jakie pojawiło się po
słowach powitania w liście, a na dole widniał podpis znany tylko jej: „Henryk”
oraz data: „2 czerwca 1939”.
Kilka minut
później zakomunikował w sekretariacie w kibucu o swoim wyjeździe, a pod koniec
tygodnia była już na pokładzie statku, w drodze powrotnej do domu dziecka w
Warszawie.
„Kochana Stefo” to poruszająca historia Stefanii Wilczyńskiej (1886-1942) –
wychowawczyni i pedagoga, współzałożycielki Domu Sierot dla dzieci żydowskich w
Warszawie i współpracownicy Janusza Korczaka, zamordowanej razem z nim i ich
podopiecznymi w Treblince.
później zakomunikował w sekretariacie w kibucu o swoim wyjeździe, a pod koniec
tygodnia była już na pokładzie statku, w drodze powrotnej do domu dziecka w
Warszawie.
„Kochana Stefo” to poruszająca historia Stefanii Wilczyńskiej (1886-1942) –
wychowawczyni i pedagoga, współzałożycielki Domu Sierot dla dzieci żydowskich w
Warszawie i współpracownicy Janusza Korczaka, zamordowanej razem z nim i ich
podopiecznymi w Treblince.
Moje zdanie:
Książka na pozór mało rzucająca się w oczy.
Książka, która może być pominięta przez wiele osób. A jednak zachwyca. Łapie za
serce. Rozczula. I pozostawia Czytelnika pełnego emocji.
Książka, która może być pominięta przez wiele osób. A jednak zachwyca. Łapie za
serce. Rozczula. I pozostawia Czytelnika pełnego emocji.
Historia opowiedziana jest w sposób poruszający.
Głównymi bohaterkami są trzy żydowskie kobiety – Stefa Wilczyńska, babcia Hana
i wnuczka Neta.
Głównymi bohaterkami są trzy żydowskie kobiety – Stefa Wilczyńska, babcia Hana
i wnuczka Neta.
Tytułowa Stefa była kobietą, która wraz zJanuszem Korczakiem założyła i prowadziła Dom Sierot dla żydowskich dzieci.
Poświęciła całe życie na pomaganie małym, osieroconym wychowankom. Jedna z
pracowników – Fania, stała się jej bliska a nawet nazywała ją adoptowaną córką.
Została zamordowana w Treblince.
Babcia Hana była córką Fani. To ona odkryła po
śmierci matki listy i pamiątki od Stefy. Mieszka razem z wnuczką w Palestynie. Jej
marzeniem było odwiedzić miejsca, w których była jej matka i Stefa.
śmierci matki listy i pamiątki od Stefy. Mieszka razem z wnuczką w Palestynie. Jej
marzeniem było odwiedzić miejsca, w których była jej matka i Stefa.
Neta – wnuczka Hany. Młoda dziewczyna, która z
wycieczką szkolną pojechała do Polski. Tam poznała historię swojej prababci. Dzięki
tej kobiecie odkrywa swoją tożsamość i przygląda się losom swojego narodu. Bardzo
pozytywna postać.
wycieczką szkolną pojechała do Polski. Tam poznała historię swojej prababci. Dzięki
tej kobiecie odkrywa swoją tożsamość i przygląda się losom swojego narodu. Bardzo
pozytywna postać.
Dzięki licznym wspomnieniom, listom, zapiskom
oraz
oraz
wycieczce do obozu Zagłady mamy wgląd w życie kobiety, która była ważną
postacią dla dzieci pozostających bez opieki w latach wojennych. Dodatkowo Stefa
Wilczyńska żyła u boku Janusza Korczaka. W książce ujawnia nam się platoniczne
uczucie Stefy do tego mężczyzny. Miłość, która nigdy nie została wypowiedziana
na głos i nie miała miejsca w tych ciężkich czasach.
Książka zawiera ilustracje obrazujące życie bohaterki. Fabuła jest bardzo krótka, ale wciąga. Plusem powieści są przytoczone różne źródła, np. listy. Są one wplecione w teraźniejszość Hany i Nety ukazując siłę i odwagę głównej bohaterki. W tekście pojawia się niewielka ilość literówek, ale nie wypływają one na odbiór książki.
Podsumowując, książka jest warta uwagi każdego
chcącego poczuć klimat początku XX wieku. Emocje płyną wraz z każdą stroną. Polecam!
chcącego poczuć klimat początku XX wieku. Emocje płyną wraz z każdą stroną. Polecam!
Bardzo dziękuję za egzemplarz Wydawnictwu Nowy Świat.
Ciekawa książka 🙂
Ostatnio nawet czytałam z tego klimatu "Upalne lato Marianny" 😀
Nigdy o książce nie słyszałam, ale widzę że warta uwagi. Poszukam.
Świetny wpis 🙂
http://spojrzenie-rosie.blogspot.com/
Interesująca pozycja. Nie słyszałam o niej wcześniej. Skoro polecasz to warto się za nią rozejrzeć.
Lubię przenosić się w czasie za pomocą książek, więc z chęcią poznam tą historię 🙂
Widzę, że książka warta przeczytania, także będę mieć ją na uwadze!