Jaga – Katarzyny Bereniki Miszczuk

Pierwszą część serii Kwiat paproci czytałam przed 2 laty (Szeptucha), ale w związku z wolnym czasem postanowiłam do niej wrócić i zrobić sobie maraton z staropolskimi zwyczajami pomieszanymi z fantastyką w przełożeniu Katarzyny Bereniki Miszczuk. Nietypowo zabrałam się od tomu 0.5 Jaga, który opowiada historię Jarogniewy – szeptuchy z Bielin.

Nie jest to opowieść o dalszych losach naszej starej szeptuchy. Autorka postanowiła przybliżyć czytelnikom losy Jagi, która zaraz po studiach przybyła do Bielin, aby przejąć schedę po swojej babci. Młoda dziewczyna musi odnaleźć się w małej miejscowości i nauczyć się wszystkiego sama, ponieważ jej ukochana babcia zmarła miesiąc wcześniej. Nie zanosi się na przyjemny czas, bo już na początku odkrywa, że chata jej babci została doszczętnie ogołocona. To jednak nie wszystko, gdyż w okolicy zaczynają dziać się niepokojące rzeczy z udziałem nadprzyrodzonych istot.

Pomimo, że książka jest tomem 0.5, w prologu można poznać dalsze losy Gościsławy, więc nie zalecam czytania jej jako pierwszej. Poza tym snuta opowieść młodej szeptuchy nie jest do końca spójna z wypowiedziami Baby Jagi z serii Kwiat Paproci. Jednak to wszystko nie popsuło mi frajdy z podążania za przygodami bohaterki.

Trzeba przyznać, że Katarzyny Bereniki Miszczuk świetnie sobie poradziła z kreacją głównej bohaterki. Jaga za młodu jest tak samo charakterna, jak ta z kolejnych lat. Kobieta marzy o posadzie szeptuchy i bardzo żałuje, że sama musi odkrywać uroki tego zawodu. Liczyła na przychylność mieszkańców, jednak okazuje się, że nie każdy jej ufa a do tego skradziono wszystkie dobra jej babci. Postać Jarogniewy dojrzewa wraz z doświadczeniem jakie jej serwuje autorka. Bardzo szybko dostosowuje się do nowych okoliczności, stara się być najlepsza w tym co robi a jednocześnie śmiało stawia czoło wszystkim napotkanym demonom.   

• 

Wielkim plusem jest mitologia słowiańska, której autorka nie szczędzi. Ponownie czytelnik spotyka na kartkach Jagi stwory, demony, bożków i bogów chcących pokazać swoją siłę i kontrolę. Opisane istoty potrafią wywołać emocje a zachowanie szeptuchy świetnie pasuje do wydarzeń. Folklor naszych rodzimych wierzeń daje duże pole do tworzenia ciekawej fabuły, dlatego bohaterka ma co robić.

Książkę czyta się szybko, bo od samego początku czytelnik trafia w wir akcji, a utrzymane tempo nie daje ani na chwilę odłożyć lektury. Oczywiście Jaga wychodzi z wielu sytuacji obronną ręką, ale mimo to warto sięgnąć po tę pozycję. Dodatkowo początek relacji z wróżem Mszczujem daje nowe światło na wątek ich późniejszych losów. Klimat Jagi to świetne podtrzymana tradycja. Warto zmarnować czas na tę książkę.