Krok trzeci – Bartosz Szczygielski

Pierwszych kilka stron Kroku trzeciego było dla mnie jak czytanie własnej biografii: bohaterka Magda – zgadza się; stan cywilny mężatka – zgadza się; praca psychoterapeutki – zgadza się; własny gabinet – zgadza się! Na szczęście to koniec podobieństw, bo później zaczęło być nieprzyjemnie i zdecydowanie nie chce doznać w moim życiu koszmaru główniej bohaterki.

Bartosz Szczygielski należy do tych autorów, którzy dają postaci mocnego kopa już na samym początku. Magda Bułhak budzi się zakrwawiona w łazience w swoim mieszkaniu. Ostatnie co pamięta to początek kłótni z mężem Wojtkiem, którego nigdzie nie ma. Od dawna miewa problemy z pamięcią, jednak tym razem czuje, że stało się coś strasznego i koniecznie musi odtworzyć ostatnie momenty, aby odkryć prawdę. Tymczasem w jej życiu pojawia się Nina, stara przyjaciółka ze szkoły, która swoim przebojowością i brakiem zahamowani zaczyna pomagać Magdzie w odkryciu prawdy.

Charakterologia pierwszej postaci jest pierwszorzędna. Autor ukazuje kobietę pełną niepokoju, ataków lęku i rosnącej paniki, kiedy zaczyna podążać za śladami obecności męża. Jej miłość do Wojtka jest na tyle silna, że mimo rodzących się trudności, nie poddaje się i dąży do jego odnalezienia. Po swojej stronie ma Ninę, która jest jej przeciwieństwem, dzięki czemu obie bohaterki zaczynają składać kawałek po kawałku skomplikowaną układankę.  

• 

• 

Odpowiednio nadane tempo wydarzeń wikła czytelnika w historię i nie pozwala się od niej oderwać. Książka dzieli się na duże rozdziały przypasowane Trzema krokami. Tworzy to poczucie zbliżania się do prawdy. Dzięki narracji pierwszoplanowej znane są wszystkie myśli, obawy i nadzieje Magdy, co pozwala współodczuwać trudne emocje bohaterki i się do niej emocjonalnie zbliżyć.

Bartosz Szczygielski dopracował szczegóły i wyszedł mu świetny thriller psychologiczny. Odkrywanie tajemnic, zmaganie się z własnymi lękami i podążanie za własną przeszłością są na wysokim poziomie. Jednak w moim przypadku domyśliłam się jednego wątku odnoście głównej bohaterki, choć samo zakończenie mnie zaskoczyło. Nie mogę napisać nic więcej, aby nie zabrać Wam przyjemności z tej lektury. Pamiętajcie, że nie można ufać każdemu, a czasem nawet sobie!