Faza na… ciekawostki o książkach cz. I

Ten post powstał, gdyż ostatnio nie mam weny do pisania. Jednak przeglądając czeluście internetów znalazłam wiele ciekawostek związanych z książkami. Skoro to blog książkowy, to zapraszam Was do czterech wpisów na ten temat. Podzieliłam go, ponieważ nowych informacji od średniowiecza, poprzez rozwój czytelnictwa do aktualnych nowinek znalazłam całkiem sporo, a nie chce Was przynudzać.

Pierwsza część dotyczy HISTORII KSIĄŻKI:

Najstarsza “książka”, czyli papirusowy zwój powstał w XXX p.n.e.

Jedna, drukowana w średniowieczu książka kosztowała tyle, że z powodzeniem można było kupić za nią kilka wsi.

Pomysłodawcą książki był ponoć Juliusz Cezar. To on wpadł na pomysł, żeby zamiast zwijać papirus, składać go na dwie części.

Strony w książkach zaczęto numerować dopiero w XVI wieku, przecinki natomiast pojawiły się na przełomie XV I XVI wieku.

Jan Gutenberg jest uważany za wynalazcę druku, a rok, w którym tego dokonał to 1450.

Kolorowy druk pochodzi z Chin. Wynaleziono go w 1107 roku. Wydrukowano wówczas trójkolorowe papierowe banknoty, żeby je zabezpieczyć przed fałszowaniem.

Książki rękopiśmienne w czasach średniowiecza zdobione były srebrem, złotem i drogimi kamieniami.

Początków noweli należy szukać w Jonii (starożytna kraina położona w Azji Mniejszej), spopularyzowana i rozwinięta została jednak w Grecji, a ta, którą znamy teraz kształtowała się we Włoszech.

Literatura dla dzieci i młodzieży zaczęła powstawać dopiero w XVIII wieku. Wcześniej nie istniała, a najmłodsi czytali te same książki co dorośli.

W minionych czasach książki były bardzo drogim i ekskluzywnym towarem. Dlatego też trzeba było je zabezpieczać przed kradzieżami. Znaleziono ciekawe rozwiązanie. Książki mocowano do regałów łańcuchami. Długość i grubość łańcucha zależała od gabarytów książki. Zawsze na jego końcu znajdowało się kółko, które należało przypiąć do drąga. Natomiast ten przymocowany był nad stołem dla czytelników.

Pierwsza książka określona mianem „bestsellera” była autorstwa amerykańskiej pisarki Alice Brown. Tytuł powieści z 1889 roku to „Fools Of Nature”.

Gliniana tabliczka z odciśniętym na niej pismem klinowym to jedna z najdawniejszych form książki. W ten sposób utrwalano i przekazywano myśli ludzkie co najmniej 3 tys. lat p.n.e. w Mezopotamii 

Pergamin to materiał piśmienniczy wyrabiany ze specjalnie wyprawionej skóry zwierzęcej. był on bardzo kosztowny, ale zarazem trwały. Pergaminowe arkusze zaczęto składać i zszywać dając w ten sposób znacznie praktyczniejszą od zwoju formę książki – kodeks. 

Najstarszy zachowany zwój papirusowy pochodzi z XXX w. p.n.e. 

Pliniusz Starszy obliczył żywot karty papirusowej na ok. 200 lat. 

Papier wynaleźli Chińczycy na przełomie II i I wieku przed naszą erą, podobno przypadkowo przy myciu jedwabnej waty rozpostartej na matach, które polegało na zwilżeniu jej i biciu kijami. Po zdjęciu wypranej waty na matach zostawała cienka warstwa nieznanego tworzywa, która po wyschnięciu nadawała się do pisania. Chińczycy szybko zastąpili włókna jedwabiu włóknami roślinnymi, szmatami lnianymi i starymi sieciami rybackimi. Te surowce dominowały w wytwarzaniu papieru do połowy XIX wieku.   

Karta tytułowa pojawiła się ok. 1500 r. Tytuł zajmował 5-6 wierszy. 

Aldus Manitius zaczął dodawać do książek spis treści. 

W roku 1952 została zwołana do Genewy Międzynarodowa Konferencja ds. Praw Autorskich, która uchwaliła Powszechną Konwencję ds. Copyright i powołała Międzynarodowy Komitet Praw Autorskich. Konwencja genewska weszła w życie 16 września 1956 roku. POLSKA przystąpiła do konwencji o przestrzeganiu praw autorskich w 1976 r. Odtąd na polskich książkach, filmach, płytach, kasetach i innych wydawnictwach umieszczany jest znak zastrzeżenia praw autorskich – copyright.