Zanim przejdę do recenzji książki proponuję Wam zabawę w Psychotest*:

1.Wyobraź sobie, że podczas zagranicznych wakacji porywa Cię szef tamtejszej mafii. Grozi zabiciem Twoich bliskich, jeśli nie zostaniesz z nim 365 dni. Co robisz?

panikujesz, boisz się, starasz się poznać możliwości i zagrożenia

drugiego dnia z przyjemnością idziesz na zakupy z oprawcą do Chanel i Victorii Secret

2.Twój porywacz twierdzi, że Cię nie skrzywdzi ani nie zrobi nic wbrew Twojej woli (oczywiście już Cię porwał bez Twojej woli!) a następnie: grozi Ci, podnosi głos, mówi, że jesteś „jego”, wiąże Cię, dotyka bez zgody, decyduje za Ciebie, zwraca się do Ciebie bez szacunku. W tej sytuacji czujesz:

strach, niepewność, przerażenie i bycie w potrzasku

„że jesteś traktowana jak księżniczka, jak coś najcenniejszego i najważniejszego”

3.Udało Ci się uwolnić i wrócić do domu. Co robisz?

natychmiast zawiadamiasz policję, mówisz o zagrożeniu swoim bliskim, przeżywasz traumę po przymusowym przetrzymywaniu

tęsknisz za swoim oprawcą, dzwonisz do niego i oczywiście zamieszkujesz w luksusowym mieszkaniu, które Ci kupił

Wyniki:
Najwięcej odpowiedzi:

nr 1: wszystko z Tobą w porządku, na stres i traumę reagujesz prawidłowo, Twoje zachowania są zgodne z prawidłowo ukształtowaną osobowością

nr 2: czym prędzej zgłoś się do specjalisty; chociaż nie wiem czy to jeszcze coś da…

[*oczywiście Psychotest to zabawa, nie bierz tego na poważnie!]

Kilka dni temu dołączyłam do wyzwania LC, które na styczeń przewidywało przeczytanie książki, którą dostało się w prezencie. Tą właśnie pozycją była niedawna niespodzianka od Iwonki (:*) – 365 dni autorska Blanki Lipińskiej. Pomimo, że już 50 twarzy Graya było dla mnie ledwie do przejścia, to podjęłam się tego wyzwania. Po skończeniu tego „działa” moja ironia przekuła się na powyższy Psychotest.

Na tylnym skrzydełku książki znajduje się krótka notka o autorce. Na zdjęciu widzimy piękną kobietę, w pozie ukazującą jej ciało. Sam opis bardzo mi się spodobał, jest naprawdę ciekawy, przyciąga uwagę, ale najbardziej spodobała mi się informacja, że Lipińska potrafi swobodnie rozmawiać o seksie i zachęca do tego innych. Ja też podaję się za osobę, która ze swobodą mówi o seksualizmie i seksualności i także chciałabym, aby więcej kobiet potrafiło o tym mówić, jak o jednym z naturalnych aspektów życia. Jednak… jest znaczna różnica w jaki sposób podejmujemy się rozmowy w tym temacie. Bo lektura 365 dni utwierdziła mnie, że wulgaryzmy, przemoc i brak szacunku nie jest dla mnie.

Jakie mam konkretnie zarzuty?
1.Ojciec chrzestny (krzyczący z okładki) i sycylijska mafia?! Serio? Szef don Massimo – ma troszkę ponad 30 lat, jego mafiowanie to w większości „załatwianie spraw przez telefon”, choć były ze trzy zabójstwa (ale nie znajdziecie szczegółów).

2.Wszechobecna przemoc. Główny bohater jest zabójcą, gwałcicielem i ćpunem. I wcale nie chodzi mi tylko o scenę z 3 strony, gdzie gwałci stewardesę, bo niestety zdarza się to także wobec głównej bohaterki Laury:

„- co robisz?
– muszę w ciebie wejść, bo oszaleję (…)
– nie mam ochoty.
– wiem.
Jego penis wszedł w moją mokrą od jego śliny dziurkę (…).” str. 336

3.Chyba nie muszę tego komentować. Laura to bohaterka, która nie zachowuje się racjonalnie w danej sytuacji. Chętnie korzysta z przywilejów, zakupów, markowej odzieży. A po kilku dniach po porwaniu szczegółowo analizuje perfekcjonizm penisa swojego oprawcy. Nie mówiąc już o nagłym wybuchu uczucia po kilkunastu dniach. I raczej nie mówimy tu o syndromie sztokholmskim, bo autorka zupełnie nie poradziła sobie z urealnieniem wydarzeń i bohaterów.

4.Nie wiem, czy chce mi się pisać o jej przyjaciółce Oldze, która jest utrzymanką. Dla obu kobiet ważny jest luksus.

5.W książce nie uraczycie chemii między głównymi postaciami, jakiejś nutki romantyzmu czy rodzącego się uczucia. Jest ostre rżnięcie, cały czas, i trochę dialogów typu: „chcę ci zapewnić bezpieczeństwo” – „oj, jak on się o mnie troszczy, ale i tak ucieknę ochroniarzom – taka będę niezależna!”.

6.Zasób słownictwa niestety jest słaby. Ciągłe powtórzenia, zero oryginalności i drętwe dialogi. Brak dobrej charakterologii postaci i zbyt przewidywalny scenariusz.

Plusy:

1. Bardzo szybko się czyta. Parę godzin i po lekturze.
2. Śmieszne dialogi – w sensie ja się śmiałam z głupoty tych ludzi.

Najbardziej przeraża mnie, że w książce promowana jest przemoc wobec kobiet i jest ona usprawiedliwiana (przez autorkę – kobietę). Porwanie oznacza brak uznania wolności drugiej osoby. Poniżanie oznacza brak szacunku. Zazdrość oznacza brak zaufania. Gwałt oznacza nieliczenie się z drugą osobą. Szantaż i grożenie bliskim oznacza odzieranie drugiej osoby z możliwości. Decydowanie za kogoś oznacza brak uznania odrębności i własnego zdania drugiej osoby. Mogłabym jeszcze tak długo, tylko mam wrażenie, że wiecie o co mi chodzi.

Blanka Lipińska popełniła 365 dni w dobrej wierze (chce w to wierzyć), aby kobiety potrafiły wyrażać swoje fantazje i pragnienia erotyczne. Tylko czy faktycznie babka marząca o gwałcie, po spełnieniu tego pragnienia (NIE przez nieziemsko przystojnego, zakochanego w niej, bogatego faceta) będzie dalej uważać, że to był cudowny czas? Odpowiedzcie sobie same.

Mówmy o swoich pragnieniach, ale nie tak!

1. Przebudzenie Olivii – Elizabeth O’Roark
2. Rdza – Jakub Małecki
3. It Ends with Us – Colleen Hoover
4. Polska odwraca oczy – Justyna Kopińska
5. Powrót do domu – Allan Stratton
6. Rzeczy, których nie wyrzuciłem – Marcin Wicha
7. Okrutna pieśń – Victoria Schwab
8. Without Merit – Colleen Hoover
9. Tamte dni, tamte noce – André Aciman
10. Żona między nami – Sarah Pekkanen, Greer Hendricks

Okazuje się, że na liście znalazły się dwie pozycje od Colleen Hoover, ale żadnej z nich nie zrecenzowałam. Pierwszym powodem jest It Ends with Us – ta lektura zrobiła na mnie tak ogromne wrażenie, że nie wiedziałam jak dobrać słowa, aby uchwycić moje emocje… i nie znalazłam ich do dzisiaj. Z drugą było podobnie, więc odpuściłam. Nie opisałam także Rzeczy, których nie wyrzuciłem, ale ta książka warta jest poświęconego czasu. Pozostałe pozycje są podlinkowane, zapraszam.

Przechodząc do statystyk książkowych, to nie bardzo się jest czym chwalić. Moja liczba w 2018 roku wynosi 71 książek. W najlepszym miesiącu przeczytałam 15 lektur, w najgorszych po 1. Chociaż najważniejsze jest dla mnie otaczanie się dobrymi, pachnącymi pozycjami, a to skutecznie realizowałam cały rok.

Poza tym moje wyzwanie 52 książki w 52 tygodnie zostało zrealizowane Wyznaczyłam sobie również osobiste wyzwanie dotyczące przebrnięcia przez książki kurzące się na moich półkach (18 książek w 2018 roku – MOJE WŁASNE WYZWANIE ) i tutaj wyszło kiepsko – 3 książki. No cóż, nie jestem mocna w takich wyzwaniach.

W tym roku odpuszczam sobie listę tych najgorszych książek, bo nie było tak źle. Zdarzyło mi się kilka mniej udanych lektur, ale żadna nie sprawiła, że miałabym ją ochotę wyrzucić przez okno :]

Jak wasze topki? Są wspólne pozycje z moją?

W 2018 roku wybrałam się do kina 102 razy, czyli średnio 8,5 raza na miesiąc – wychodzi około 2 razy na tydzień. Nie wiem jak to zrobiłam, ale to bardzo satysfakcjonujący wynik. Oczywiście było to możliwe dzięki karcie Unlimited Cinema City, ale również bliskością kina (niecałe 4 km) i wspólną pasją z Narzeczonym.

Cała lista filmów znajduje się tutaj. Natomiast z chęcią przedstawie te, które mnie zachwyciły, zauroczyły, rozśmieszyły lub były naprawdę świetne:

Tamte dni, tamte noce – reż. Luca Guadagnino

Trzy billboardy za Ebbing, Missouri – reż. Martin McDonagh

Cudowny chłopak – reż. Stephen Chbosky

Jestem najlepsza, ja Tonya – reż. Craig Gillespie

Player one – reż. Steven Spielberg

Avengers: wojna bez granic – reż. Anthony Russo, Joe Russo

Pozycja obowiązkowa – reż. Bill Holderman

Berek – reż. Jeff Tomsic

Mamma mia! Here We Go Again! – reż. Ol Parker

Searching – reż. Aneesh Chaganty

Bochemian Rhapsody – reż. Bryan Singer

Narodziny gwiazdy – reż. Bradley Cooper

Aquaman – reż. James Wan

Często chodzicie do kina? Który z tych filmów widzieliście?

“Może osiągnięcie szczęścia mimo wszystko nie jest takie trudne. Wystarczy odnaleźć jego źródło w samym sobie, zamiast uzależniać się pod tym względem od innych.”

Byłam ciekawa tej pozycji, od kiedy w styczniu obejrzałam film. Produkcja zrobiła na mnie duże wrażenie, przede wszystkim zdjęciami, letnim włoskim klimatem, ale przede wszystkim tym ciągłym pokręcaniem pożądania w każdej scenie. Po seansie doszłam do wniosku, że dawno nie oglądałam filmu z takimi rumieńcami. Niestety, do książki zabierałam się bardzo długo. Gdyby nie rozmowa z koleżanką (pozdrawiam Kasie!), którą ją aktualnie czytała, pewnie dalej bym ją odkładała na później.

André Aciman pisze tak, że snułam się po słonecznej Italii razem z bohaterami. Ta książka zawiera bardzo mało dialogów, toteż przez większość czasu poznajemy wydarzenia z perspektywy Elio – nastolatka spędzającego wakacje w domu letniskowym z rodzicami. Znaczącym punktem jest przyjazd młodego doktoranta Oliviera, który zamieszkuje u nich i pomaga w pracy ojcu Elio. To spotkanie będzie miało dla młodego chłopaka duże znaczenie. Autor pokazał nam jak pomału rodzi się uczucie, które z czasem przeradza się w pożądanie do drugiego człowieka. Lektura obfita jest także w szczegółowy profil psychologiczny nastolatka, który odkrywa swoją seksualność, tożsamość oraz orientacje. To obraz pełen wyboistych dróg, zakrętów i skrzyżowań, gdyż Elio z początku nie chce ponieść się emocjom, zwłaszcza, że Olivier wydaje się nim nie zainteresowany.

“Jeśli jest ból, pielęgnuj go, a jeśli jest płomień, nie zdmuchuj go, nie obchodź się z nim brutalnie.”

Niebagatelną rolę w tej książce jest radzenie sobie z własnymi pragnieniami. Chłopka rozumie czym jest homoseksualizm i zna ewentualne konsekwencje, a jednocześnie ciężko mu zaprzeczyć swoim emocjom. Elio nawet czasami dryfuje między uczuciem do dziewczyny i do mężczyzny. Uczy się własnej seksualności, podejmuje próby odnalezienia siebie i bycia ze sobą szczerym. Olivier, oprócz kochanka, pełni także rolę nauczyciela, pomocnika, który organizuje i porządkuje mu świat. Jednocześnie bardzo mi się podobało podejście ojca Elio do tematu gejów.

Tamte dni, tamte noce będzie moim ulubieńcem. Dawno nie czytałam książki pełnej takich opisów i fascynacji ciałem oraz pięknej, szczerej miłości. Choć Elio i Olivier nie mieli dużo czasu na swoje amory, to każda linijka lektury wydaje się przemyślana i wydobywa to, co najważniejsze w rodzącym się uczuciu.

Barwne opisy zakątka włoskiej wsi lat osiemdziesiątych XX wieku sprawiły, że zamarzyła mi się podróż w tym kierunku. Bardzo chciałam przenieść się do starego domu, gdzie wszystko skrzypi, gdzie popołudniami spędza się czas nad basenem a wieczorami na werandzie. Gdzie atrakcją są wycieczki rowerowe do miejsca, w którym Monet malował swoje obrazy.

Podsumowując, tę książkę przeżywa się intensywnie. André Aciman stworzył romans pełen namiętności i pożądania (nie mylić z erotykiem czy wulgaryzmem, bo tego tutaj nie znajdziecie). Rodząca się wieź łączy tych dwóch mężczyzn na wiele lat i choć finał historii nie należy do happy endów, to i tak warto poświęcić tej pozycji czas. Tamte dni, tamte noce to opowieść przepełniona przemyśleniami i refleksjami. Najlepiej połączyć ją z ekranizacją, gdyż na ekranie również widać te wszystkie emocje. A nawet zaryzykuję, że film bardziej przypadł mi do gustu.

“Ból rozstania potrafi być straszny, a patrzenie, jak druga strona zapomina, jeszcze go pogłębia. Chcąc jak najszybciej zapomnieć, wyrywamy z siebie mnóstwo uczuć i każdej następnej osobie mamy mniej do zaoferowania, a w wieku trzydziestu lat jesteśmy bankrutami.”

Nie będę ukrywać, że książka nie nadaje się dla osób… jakby to określić… nietolerujących związków jednopłciowych. Nie jest też dla poszukujących tempa, akcji czy rzucenia czytelnika w wir wydarzeń. Ostrzegam też przed sceną z brzoskwinią, którą mogę podsumować tak: eeeghhh, fuuu i bleee.

Najważniejsza wada – tłumaczenie tytułu Call me by your name na Tamte dni, tamte noce? Serio? To nawet nie pasuje do głównego powiedzenia dwóch kochanków.

Tamte dni, tamte noce

Sierpień był okresem totalnego zwolnienia. Czytałam, ale już nie tak dużo jak w lipcu, także miesiąc kończę z 7 pozycjami. Właściwie 7 i dwoma połówkami, ponieważ jestem w trakcie dwóch innych książek. W te upalne dni pozwoliłam sobie również na chwilę relaksu na tygodniowym urlopie, gdzie bardzo odpoczęłam i naładowałam baterie. Poza tym spróbowałam nowego sportu – nart wodnych na wyciągu! Świetnie się bawiłam, choć zakwasy trzymały mnie ponad tydzień.

	Trzy mroczne korony – Kendare Blake   Kupiłam tę książkę w przedpremierowo i dostałam gratis audiobooka. To była przesłanka do wysłuchania tej pozycji. Długo mi to zajęło, ale skończyłam. Sama fabuła była dość ciekawa, ale w całości coś mi w niej brakowało. Więcej wrażeń opiszę już wkrótce w recenzji.
	Apartament w Paryżu – Guillaume Musso   “Musso w charakterystyczny dla siebie sposób wplata tajemnice, śledztwo i coraz to nowe przesłanki, które rozwijają wątki. To powoduje, że ciężko przewidzieć wydarzenia, a akcja goni szybko i nieprzerwanie. Do tego poznajemy dużo nowinek ze świata sztuki, muzyki oraz śledzimy drogę bohaterów przez Paryż, Madryt aż po Nowy Jork.”
	Jak zatrzymać czas – Matt Haig   “W dobie wszechobecnych możliwości zabiegów upiększających, operacji plastycznych oraz najlepszych kremów liftingujących nasze społeczeństwo jest oswojone z dążeniem do wiecznej młodości. Media kreują taki wygląd jako pożądany, co przekłada się na trudności w oswojeniu swojego starzejącego się ciała. W powieści Matta Haiga czytelnik dostaje motyw długowieczności w nowym wydaniu. “
	Słuchaj swojego serca – Kasie West   “Autorka jest znana z lekkich, niezobowiązujących romansów i właśnie tego mi było trzeba. Słuchaj swojego serca ma prześliczną i klimatyczną okładkę, która już sugeruje o czym będzie lektura. Fabuła nie jest skomplikowana, ani wyszukana, ale pełna emocji i ciepła, zrozumienia i podążania za własnymi marzeniami. “
	Dietoland – Sarai Walker   “Natomiast zamiast uroczych obrazków o odchudzaniu dostałam świetną pozycję o współczesnym świecie, do którego sama należę. Autorka zderza swoich czytelników z obrazem idealnej kobiety kreowanym w mediach, chorobach psychicznych, przemyśle kosmetycznym oraz prawami kobiet.”
	Tamte dni, tamte noce – André Aciman   Po książkę sięgnęłam, bo oglądałam jej ekranizację, którą pokochałam. Recenzje już prawie skończyłam, więc spodziewajcie się jej na początku września. Zapraszam.
	Żona między nami – Sarah Pekkanen, Greer Hendricks   Z pierwszego planu uchylonych drzwi można zobaczyć pokój z łóżkiem, a na skrzydełkach widnieje cały obraz pokoju. To jest świetne wprowadzenie do thrillera dwóch pisarek: Greer Hendricks i Sarah Pekkanen, który czytało mi się wyśmienicie. Polecam!

Szczególnie polecam:

Brałam udział w wyzwaniach:

52 książki 2018 – 7 książek (ogólnie 58)

18 książek w 2018 roku – 0 (ogólnie 3)

Moje osobiste wyzwanie dotyczące przeczytaniu 18 książek z półki stanęło i ani drgnęło w tym miesiącu. Zostało aż 16 pozycji do odhaczenia. Więcej o tym wyzwaniu piszę w poście:

18 książek w 2018 roku – MOJE WŁASNE WYZWANIE

Inne:

Dodatkowo na blogu opublikowałam

Kulturalnie…. czyli nowości i wydarzenia literackie w sierpniu 2018 r.

MOC FILMÓW… czyli co oglądałam w lipcu

Nowości na mojej półce:

BIBLIOTECZKA PUCHNIE… czyli nowości na mojej półce -> tutaj

JAK WAM MINĄŁ MIESIĄC?

Festiwal Stolica Języka Polskiego Szczebrzeszyn 2018

Jak co roku czytelnicy i miłośnicy naszej mowy ojczystej mogą się wybrać na Festiwal Stolica Języka Polskiego Szczebrzeszyn 2018, który odbędzie się w dniach 5-11 sierpnia 2018 r.

Tak nas zachęcają organizatorzy:
“Patronami IV edycji Festiwalu będą Skamandryci, którzy byli literacką odpowiedzią na wybuch niepodległości w 1918 roku. Już w listopadzie 1918 roku została otwarta w Warszawie legendarna kawiarnia „Pod Picadorem”, w której ukształtowała się grupa Skamander, czyli Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński i Jan Lechoń. Niektórzy z nich są dziś bardzo znani, inni mniej i dlatego warto ich przypomnieć. Jednym z najtrudniejszych wyzwań dla tłumaczy pozostaje Lokomotywa Tuwima, której posłuchamy w wielu językach, a do Szczebrzeszyna przeniesiemy atmosferę kawiarni Ziemiańska, poezję i muzykę tamtego czasu.”

Dokładny program na stronie głównej.

Literacki Sopot

W dniach 16 – 19 sierpnia w Sopocie odbędzie się Festiwal pt. “Literacki Sopot”. To już siódma edycja, której tematem przewodnim jest literatura Francji. Festiwal oferuje wiele ciekawych wydarzeń, spotkań, warsztatów a nawet warsztaty pisarskie. Wielkim plusem jest bezpłatny udział we wszystkich wydarzeniach. Warto zajrzeć do programu oraz wziąć udział w plebiscycie Najgorętsza Książka Lata.

Dodam jeszcze, że: “Festiwal Literacki Sopot był zwycięzcą plebiscytu na Kulturalny Sztorm Roku 2012 organizowanego przez Gazetę Wyborczą Trójmiasto, a w 2016 roku wygrał plebiscyt “Radiowego Domu Kultury” Programu Trzeciego Polskiego Radia.”

Niedziela z Jean-Paul Sarterem

Nie mogło zabraknąć wydarzenia z mojego podwórka, czyli Wrocławia. Pod koniec miesiąca, tj.: 26 sierpnia 2018 r. odbędzie się spotkanie dedykowane twórczości i historii życia sławnego francuskiego pisarza i filozofa Jean-Paul Sartra. Zapraszam tutaj – Macondo Wrocław, ul. Pomorska 19, godz. 16:00, również nie płacimy za wstęp!

Książking na tarasie – nietypowe spotkania o książkach

„Kobieta w oknie” zostanie przeniesiona na kinowy ekran!

“Książkoholicy mogą szykować popcorn i inne kinowe przekąski. Znamy już obsadę jednej z najpopularniejszych książek ostatniego roku. „Kobieta w oknie” pełna jest najjaśniejszych gwiazd!” – tak zaczyna się artykuł na portalu Lubimy Czytać. Jestem bardzo zadowolona, że powstanie film, bo czytając książkę wyobrażałam sobie poszczególne sceny (moja recenzja książki Kobieta w oknie). Dodatkowym plusem jest obsada. Nic tylko wybrać się do kina i rozkoszować dobrym thrillerem Więcej informacji – kliknij na tytuł.

“Tego nie wiecie o Empiku…”

Szykując ten post wpadłam na cykl artykułów z ciekawostkami dotyczącymi chyba największej sieci księgarni w Polsce – Empiku. Jak czytamy na stronie: “W związku z 70-leciem Empiku podpytaliśmy pracowników z różnych regionów Polski i odległych miejsc – ze sklepów, z biura, z magazynu i poznaliśmy ich wspomnienia, opowieści związane z Empikiem! Dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy… Przeszukaliśmy także stare dokumenty, albumy, gazety i zebraliśmy materiały o tym, jak zmieniał się Empik i co działo się na przełomie tych lat. A dzieło się wiele!”

Zapraszam na część 1, część 2 i część 3.

Z ciekawostek: “Za pozostawieniem dowodu tożsamości pod zastaw, było można poczytać obcojęzyczne książki i gazety.”

Kultowy pisarz młodego pokolenia, jedna z najlepszych reportażystek tej dekady, poetka w najczulszy sposób opisująca ciało i tożsamość braku, a także prozaiczka debiutująca w roli pisarki dla dzieci. Znamy laureatów 11. edycji Nagrody Literackiej Warszawy. Honorowym wyróżnieniem Warszawskiego Twórcy jury objęło poetę, prozaika, jednego z najwybitniejszych żyjących pisarzy – Ernesta Brylla.

6 czerwca podczas uroczystej gali w Teatrze Studio poznaliśmy nazwiska najlepszych pisarzy minionego roku. Jakub Żulczyk zatryumfował dzięki swojej dojrzałej powieści, thrillerowi traktującemu o prowincji warmińsko-mazurskiej „Wzgórze psów”. Enigmatyczna opowieść, w której pada pytanie o pochodzenie i siłę zła, zdobyła Nagrodę Literacką m.st. Warszawy w kategorii proza.

Anna Bikont za swoją książkę „Sendlerowa. W ukryciu” otrzymała laur w kategorii edycja warszawska. To pierwsza książka o życiu Ireny Sendlerowej, ukazująca w tak bezpośredni sposób okrucieństwo okupacji. W kilkunastu udokumentowanych historiach, głównie kobiet, Bikont przywołuje postać Sendlerowej, poszukując odpowiedzi: czym tak naprawdę jest człowieczeństwo.

Maria Bigoszewska – laureatka wielu prestiżowych nagród, tym razem została wyróżniona za swój tom poezji „Wołam cię po imieniu”. Autorka w czułej, kobiecej poetyce opowiada o samotności i procesie oswajania. W 42 wierszach pojawia się stały motyw  braku, zbudowany na oszczędnej formie, która niezwykle porusza.

Gdzieś jest las, w którym zwierzęta żyją jak ludzie. Niektóre z nich lubią się bardziej, inne mniej. Mają swoje sprawy, uczą się w grupie, podejmują decyzje i słuchają się wzajemnie. O takim lesie opowiedziała Magdalena Tulli w swojej książce „Ten i tamten las”, która zdobyła laur Nagrody Literackiej m.st. Warszawy w kategorii literatura dziecięca. Piękną historię o zwyczajności uzupełniły oszczędne, ale przepełnione dynamiką ilustracje Alicji Rose.

Tegoroczna edycja Nagrody Literackiej m.st. Warszawy pokazuje indywidualność i talent współczesnych pisarzy. Wyjątkowym wyróżnieniem było również uhonorowanie tytułem Warszawskiego Twórcy Ernesta Brylla – prozaika, poety, autora tekstów piosenek, tłumacza i dyplomaty. Teksty jego autorstwa stały się kultowymi piosenkami, takimi jak: „Psalm stojących w kolejce”, które będąc protest songami, przyczyniły się do zmian w polskiej świadomości przełomu ustrojowego.

-Wyróżnieni autorzy to bezsprzecznie twórcy wyjątkowo utalentowani. Mamy nadzieję, że mówiąc o tytułach ważnych dla polskiej kultury literackiej, przyczynimy się do popularyzacji czytelnictwa nie tylko w Warszawie, ale w Polsce w ogóle – mówi Hanna Gronkiewicz-Waltz, Prezydent stolicy i dodaje – Wraz z zadaniami, które stawia sobie Nagroda Literacka m.st. Warszawy chcemy dotrzeć do czytelników i pokazać im te wyjątkowe tytuły 2017 roku wyróżnione laurem Nagrody.

W jury Nagrody Literackiej m.st. Warszawy zasiadali: krytyk literacki, poeta, dziennikarz i przewodniczący w tegorocznej edycji konkursu – Janusz Drzewucki, profesor nauk humanistycznych – Grażyna Borkowska, prezes Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek – Rafał Skąpski, dziennikarka – Karolina Głowacka, badaczka literatury dla nie dorosłych – Anna Maria Czernow, publicysta Krzysztof Masłoń oraz historyk literatury – Anna Romaniuk.

Przerwana przez II wojnę światową, Nagroda Literacka m.st. Warszawy powraca po raz jedenasty we współczesnej formie. Przypomnijmy, laureaci poprzednich edycji to wybitne postaci polskiej literatury. Wśród nich m.in. Wiesław Myśliwski, Hanna Krall czy Anna Janko. O prestiżowej randze wydarzenia świadczy wysoki poziom jury, które wybierając najlepsze tytuły, kierowało się profesjonalizmem.  Nagroda Literacka m.st. Warszawy ma kilkudziesięcioletnią tradycję, nie boi się nowości i prezentuje coraz atrakcyjniejszą formę dotarcia do czytelnika. Jest także jednym z zadań, które realizuje m.st. Warszawa, aby wspierać polską kulturę literacką. Obok wyróżnień twórców warto podkreślić fundowanie stypendiów młodym artystom czy modernizacje bibliotek miejskich, które dziś stały się jednym z miejsc atrakcyjnego spędzania wolnego czasu.

Nagrodzie towarzyszy szereg wydarzeń, które popularyzują literaturę.  Podczas Pikniku Literackiego nad Wisłą (8-10 czerwca), Nocy Bibliotek (9 czerwca), czy Imienin Jana Kochanowskiego (23 czerwca) m.st. Warszawa przygotowało spotkania z tegorocznymi laureatami, którzy mówiąc o swoich zwycięskich tytułach, uświetnią wydarzenia.

Laureaci 11. edycji Nagrody Literackiej m.st. Warszawy

PROZA

Jakub Żulczyk, Wzgórze psów, Wydawnictwo Świat Książki

EDYCJA WARSZAWSKA

Anna Bikont, Sendlerowa. W ukryciu, Wydawnictwo Czarne

LITERATURA DZIECIĘCA

Magdalena Tulli, Alicja Rose, Ten i tamten las, Wilk & Król Oficyna Wydawnicza

POEZJA

Maria Bigoszewska, Wołam cię po imieniu, Wydawnictwo Forma

Oficjalna strona
Oficjalny fanpage
Zobacz także:
www.um.warszawa.pl/dla-mediow
www.samizobaczcie.pl
www.facebook.com/hanna.gronkiewiczwaltz

Po wypakowaniu i obowiązkowym powąchaniu wszystkich lektur ułożyłam je na dwa stosy:

STOSIK Z LEWEJ

• Naturalnie – Agnieszka Cegielska
  
• Bez pożegnania – Mia Sheridan
  
• Kup kochance męża kwiaty – Katarzyna Miller
  
• NIE to za mało – Naomi Klein
• Krotka historia religii – Richard Holloway
• Monologi waginy – Eve Ensler
• Myszy i ludzie – John Steinbeck
• Nieprzekraczalna granica – Colleen Hoover
• Ta dziewczyna – Colleen Hoover
• Marzyciel – Lain Taylor
• W cieniu – Diane Chamberlain
• Wszystkie pory uczuć. Wiosna – Magdalena Majcher
• Z nienawiści do kobiet – Justyna Kopińska
• Światło nie może zgasnąć – Diane Chamberlain

STOSIK Z PRAWEJ

• Zdrowe koktajle – Ewa Chodawkowaka
• Latarnia z Kiss River – Diane Chamberlain
• Rozdarta – Teri Terry
• Przemytnicy książek z Timbuktu – Charlie English
• Simon oraz inni homo sapiens – Becky AAlbertalii
• Zanim zostaliśmy nieznajomymi – Renee Carlino
• Missoula – Jon Krakauer
• Kroniki Jaaru. Siedem bram – Adam Faber
• Cień matki – Diane Chamberlain
• Jak gdybyś tańczyła – Diane Chamberlain
• Tamte dni, tamte noce – Andre Aciman

No cóż, zaszalałam, choć wcale nie zapłaciłam majątku, bo zniżki sięgały po 40-50% ceny z okładki. Wszystkie książki chce przeczytać, ale oczywiście doby brakuje. Kroniki Jaaru i dwie pozycje Hoover dostałam od narzeczonego, za co dziękuje jeszcze raz! 

Znacie książki powyżej?

Coś polecacie?

Coś odradzacie?

Tytuł: Tajemnica Godziny Trzynastej

Autor: Anna Kańtoch

Brand/ imprint:  UROBOROS

Gatunek: LITERATURA – FANTASTYKA

Oprawa: miękka

Orientacyjna ilość stron: 544

Data premiery: 18.04.2018

Co takiego mogło wydarzyć się o godzinie 13.00?

Anna Kańtoch, pięciokrotna laureatka Nagrody im. Janusza A. Zajdla oraz laureatka Nagrody im. Jerzego Żuławskiego, powraca z kolejnym tomem zachwycającej serii fantasy.

Nina budzi się zziębnięta wśród rozsypanych na posadzce odłamków szkła. Nie wie, gdzie właściwie się znajduje, ani nie pamięta, kim jest. Rozglądając się wokół, zauważa, że odzyskała przytomność w pałacyku, który stoi przy rynku niewielkiego miasteczka. Tydzień wcześniej Nina, Jacek, Tamara oraz Hubert zostali zabrani przez komunistów na ferie zimowe. Mieli je spędzić w urokliwym miasteczku w Karkonoszach, jednocześnie przygotowując się do swoich przyszłych zadań jako elitarna grupa Czerwonych Kapturków, czyli nastolatków zwalczających skutki anielskiej magii. A teraz przerażona, pozostawiona sama sobie Nina, ubrana jedynie w staroświecką suknię z koronkami, odkrywa, że miasteczko jest wymarłe. Nie napotyka żadnych śladów życia, zupełnie jakby wszyscy mieszkańcy nagle zniknęli. Pozostało jedynie zimno i śnieg. Jak się tu znalazła i co się stało z mieszkańcami opuszczonego miasteczka.

Wydaje się, że po koszmarnej jesieni spędzonej w nadzorowanym przez UB Instytucie Totenwald i walce z tamtejszymi upiorami Niny Pankiewicz nie może już spotkać nic gorszego. Jednak zimą porucznik Lis ma dla niej kolejną niespodziankę.

Dziewczyna wraz z przyjaciółmi wyrusza do Wilczych Dołów. Urokliwe karkonoskie miasteczko to idealne miejsce, by pod okiem pani Ewy, ich opiekunki z UB, przejść szybkie szkolenie ze strzelania i walki wręcz. Żadnej magii, żadnych aniołów. Zapowiada się spokojny, zimowy wypoczynek.

Dwa tygodnie później Nina budzi się zziębnięta do szpiku kości. Wygląda na to, że noc spędziła na pałacowej posadzce, w dodatku ubrana w staroświecką suknię z gorsetem. W głowie ma zupełną pustkę. Nie wie, skąd się tu wzięła. Właściwie nie bardzo pamięta nawet, kim jest. Jedyną podpowiedzią jest budzący grozę napis na ścianie: „26 LUTEGO. 13.00. PAMIĘTAJCIE”.

Co takiego mogło wydarzyć się przez te dwa tygodnie? Jakie tajemnice kryją w sobie Wilcze Doły? I jak tym razem postanowiły namieszać anioły? Przed Niną kolejna zagadka do rozwiązania!

Anna Kańtoch (ur. 1976) – polska pisarka. Autorka powieści i opowiadań fantastycznych i kryminałów. Debiutowała w 2005 roku zbiorem opowiadań o Domenicu Jordanie. Diabeł na wieży. Pięciokrotna laureatka Nagrody im. Janusza Zajdla. Jej najnowsza powieść, Tajemnica Godziny Trzynastej, to trzecia z serii książek dla młodzieży o przygodach Niny Pankiewicz (dwie pierwsze, Tajemnica Diabelskiego Kręgu i Tajemnica Nawiedzonego Lasu, także ukazały się nakładem wydawnictwa Uroboros).

A dla tych, którzy nie mają pomysłu na spędzenie wspólnie czasu polecam wybrać się do kina, bo akurat ja jestem miłośnikiem dużego ekranu. W tym roku producenci filmowi oferują nam wiele filmów z wątkiem romantycznym i nie tylko.

Dla niepoprawnych romantyczek proponuję:

Podatek od miłości to komedia romantyczna, gdzie rosnące uczucia stoją w konflikcie z prawem. Nowe oblicze Greya to trzecia część historii o mężczyźnie z trudnościami i kobiecie, która pokazuje mu inne życie. Narzeczony na niby to oczywiście średnia produkcja, ale można razem potrzymać się za rękę i się nacieszyć happy endem!

Dla osób bardziej wymagających:

Dwa pierwsze filmy są nominowane do Oscarów. Trzy billboardy za Edding, Missouri to gorzko-śmieszna historia matki, która szuka sprawiedliwości po morderstwie swojej córki. Dobra obsada, świetny scenariusz i mocny, czarny humor. W Czasie mroku Gary Oldman daje pokaz umiejętności aktorskich wcielając się w premiera Wielkiej Brytanii podczas II Wojny Światowej. Wypadł wiarygodnie a film naprawdę jest dopracowany. Pełni życia nie widziałam, ale z recenzji słyszę, że warto – uwierzyłam i przekonam się sama.

Dla lubiących trudne tematy:

Na Cudownym chłopaku można się wzruszyć, oburzyć, zaśmiać i być pełnym nadziei. To bardzo piękny, familijny film pokazujący życie nieprzeciętnego chłopczyka. Plan B to polska produkcja pełna życiowej prawdy. Niestety jeszcze nie widziałam, ale zaliczę go jeszcze w tym miesiącu. Tamte dni, tamte noce to opowieść bardzo autentycznie ukazująca rodzące się uczucie między nastolatkiem a dorosłym mężczyzną. To film dla świadomych odbiorców.

Dla miłośników superbohaterów, czarnej komedii lub mocnych wrażeń:

Ostatnie trzy filmy to misz-masz, których nie widziałam – jeszcze. The disaster artist to tragikomiczna historia początkującego twórcy filmowego i niesławnego wyrzutka Hollywoodu. Zapowiada się ciekawie, muszę zobaczyć ten dziwny film. Czarna pantera zainteresuje wszystkich fanów MARVELa, ja już mam kupiony bilet. Natomiast Winchester. Dom duchów to horror inspirowany prawdziwymi wydarzeniami, jakie miały miejsce w jednym z najsłynniejszych nawiedzonych domów w historii. Nie moje klimaty, bo przeraża mnie sam plakat, ale jeśli ktoś lubi się bać to może być to.

Wybraliście coś dla siebie?

Całuśnych Walentynek!

p.s. KONRAD KOCHAM CIĘ ZA KAŻDY SPĘDZONY RAZEM DZIEŃ!